sábado, 15 de septiembre de 2007

Sol, Amarillos Maduradores

1/07/2007

Hace cuatro lunas atrás te vi por primera vez,
luego del eclipse

Todo se eclipsó al rededor del punto de encuentro
natural,
inesperado,
placer puro en movimiento,
la conversación deviniendo sin pudor

nada que esconder de mi parte,
y de tu parte, parece igual,
nada que esconder...
¿sentí bien?

Me agradó que te sentaras a mi lado,
el alboroto de mi ego,
notar tu presencia,
tu rostro,
tus manos,
tus ropas,
adivinar tu cuerpo entre pausas

poco a poco y la atracción estuvo ahí para atarnos un poco más,
entrecruzando las miradas,
hablándonos de tiempos vividos,
mostrando contenidos,
declarando creencias y dispocisiones frente al mundo.

Me conmovió tu desarmada caballerosidad,
la simpleza y el enganche con que asentías a la situación

te sentí frágil,
vulnerable,
desamparado,
sensible,
profundo,
verdadero...

sin sentido,
con el norte extraviado o escondido en algún rincón de tu historia...

interesante,
inteligente,
atractivo,
insólito y sin embargo
decepcionado,
incompleto y resignado frente a un futuro estático,
inamovible
y en apariencia aceptado

4/07/2007


Si todo llegaba hasta ahí,
concluía perfecto,
con la fresca sensación de haber vivido cada impulso,
sin atropellos,
sin desbordes,
sin cargos de conciencia,
sin la espera de mañana.


Se abre ante mí un espacio profundo y caigo,
caigo y te encuentro,
un sonido sordo a vacío
un espacio zumbeante,
curvo y plano

atiendo,
observo,
no hay demandas o exigencias,
no hay sentido de dominio o pertenencia

ya formas parte de algo

estás


No esperaba verte por la ventana
moví los brazos,
golpeé el vidrio,
no me viste
grité un nombre,
luego el tuyo y el bus ya había partido

tampoco esperaba el remolino estremeciéndome...
no lo esperaba

...la sensibilidad de frente y la habilidad para expresar siempre me han cautivado... fuiste toda una experiencia,
el regalo de la noche,
la noche en que te conocí

5/07/2007

Días fríos,
noches suspendidas en un tiempo repetido,
tiempos helados,
la tibieza de tu alegría brotándome del recuerdo

Cuando la actividad cesa,
tu boca,
tu tierna e infantil cercanía en fotos que se muestran y desaparecen,
y la corriente, como choque eléctrico, me arroja una descarga directa y rápida,
sensación de caída libre,
pérdida de conciencia súbita y corta,
sin aliento y el cuerpo contraído...
solo por recordarte

7/07/2007

En el momento menos esperado te vi,
nuevamente por la ventana,
entre el humo de un cigarro.
Esperaste verme viéndote y decirme sin palabras 'espero aquí'

busco esconder el nervio y la ansiedad,
algo resulta

en segundos entrecruzamos frases mínimas,
me entregaste tu mirada, algunas palabras y un trozo de papel en inglés...

un beso, media vuelta y mi corazón dando brincos

tus palabras en inglés,
la belleza de cada imagen penetrando,
moviendo los senderos de mi imaginación,
sintiendo cómo percibes,
presintiendo cómo me percibes

derramada ante tus frases sucumbo nuevamente ante un panorama incierto,
sensible y fuera de todo tiempo terreno...

tu tiempo y el mío,
nuestro tiempo

siga lo que siga,
pase lo que tenga que pasar,
nada es seguro, ni eterno
no hay garantía de nada

8/07/2007

Una fuerza mayor ha ido anudando encuentros repentinos,
fugaces,
intensos,
un beso en los labios y hasta más adelante,
y en ese tiempo futuro no saber si besar tu boca o tu cara,
dudar ante ti, ante el mundo que observa y ante mi
¿estás seguro? ¿es lo que quieres? ¿es lo que quiero?

finalmente,
ante el exitante panorama que despliegas a mis pies,
frente a tu magnífica manera de asumir la propuesta, las palpitaciones,
sedo,
otorgo,
consedo,
termino aceptando el espacio para entrar por tus ranuras,
profundizar en tus mundos,
en tus historias, tu vida,
escenas que repueblan mis registros marcando a fondo

resueno sorprendida por lo cercano de las historias

paso a paso,
algo se mueve dándole sentido a los temas cercanos,
trasvasijando la vida de un tiempo a otro...
cambia todo con el tiempo,
cómo he cambiado yo,
y así te acepto tal cual te presentas,
las dudas y miedos son destino del ejercicio cotidiano de elaborar nuevas formas de concebir,
de afrontar y asumir mi destino móvil,
inquieto,
mi extraño vivir

17/07/2007

Releer lo escrito,
beber un café,
sentir el humo del cigarro que no fumo...

y pensar tu boca cerca mordiendo la mía,
te pienso cerca,
te creo cerca

apelo nuevamente al recuerdo,
busco conjeturas,
caminos válidos,
entrecruzamientos lúcidos,
tomar los elementos para acercarme lo más posible a la realidad,
mi realidad

observo cómo siento, percibo y proceso,
calma y cauta, tomo y dejo ir,
acepto y disfruto los fugaces y distanciados encuentros...
deseo sin demandas,
placer profundo y templanza

18/07/2007

Todo,
dejaré ir todo,
me salva hacer brotar de mi boca la verdad latente,
el respiro de sentir sin cuestionamientos,
no hay dudas,
siento y siento, y eso retribullo,
eso dejo tras mis pasos

si dudo, te alejo
si pienso mal, las hebras se enredan,
los movimientos toman formas que no quiero,
la materia se arremolina arrasando con mi temple,
haciendo volar mi paz,
y la duda cubre mi mirada,
un manto abrazando como la noche,
la más oscura de todas...
mi noche

Aprendo,
de todo esto aprendo,
dejo que todo circule,
entre y salga,
como nunca, no me aferro,
dejo ir,
dejo ir y venir,
y hay una suave melodía en este ritmo,
un gusto dulce y resvaladizo,
el placer de lo inesperado,
tu llegada como un rayo de luz,
una imagen superpuesta que detiene el tiempo,
un icono en medio de la ciudad deteniendo el pulso,
opacando al mundo

19/07/2007

Quiero olvidar que quiero,
olvidar que deseo,
quiero dejar de creer

no hay convenciones humanas,
la moral y la ética no pertenecen a este territorio

me rijo por el sonido de tu voz,
me gobiernan los ritmos y vibraciones del encuentro,
me son válidos tus acercamientos,

y los juicios… los juicios,
resonancias sin eco desapareciendo en medio de los días,
en medio de tu insistencia,
en medio de mis emociones sin defensa...

¿cómo no sucumbir ante la ternura de tus intentos?



2 comentarios:

sole dijo...

por aquí, entre mis libritos, tengo un cuento de niños, este es el deseo de laia pedido a una estrella fugáz)

"hacer como los peces: según dicen, saben estar vivos mejor que nosotros
porque ven su propia respiración."

fer com els peixos:diuem que saben millor
que nosantres què és estar viu perquè
poden veure la seva pròpia respiració.

un abrazo, que este año se vaya ligero y que el nuevo entre felíz y deje la alegría.

un besito
sole

Anónimo dijo...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the DVD e CD, I hope you enjoy. The address is http://dvd-e-cd.blogspot.com. A hug.